 |
Στίχοι: Τάσος Βουγιατζής
Μουσική: Μάριος Ψιμόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Σαρμπέλ
Κομμάτια κάνω την καρδιά μου
και ποτέ δε χαμογέλασες ποτέ
δεν ξέρεις ευτυχία τι θα πει
να χαίρεσαι την κάθε μας στιγμή
όσο πονάς με χάνεις κάτι πρέπει να κάνεις.
Δεν μπορώ να κλαις και να με ρίχνεις
να σε πλησιάσω δε μ’ αφήνεις
μια ζωή ν’ ακούω για φαντάσου
πως περνάς τα ψυχολογικά σου.
Σε κλείνω μεσ’ την αγκαλιά μου
και διάθεση δεν άλλαξες ποτέ
την πόρτα της καρδιάς κρατάς κλειστή
να ξέρεις πως σε καλό δε θα μας βγει
όσο πονάς με χάνεις κάτι πρέπει να κάνεις.
Δεν μπορώ...
Δεν έχω περιθώρια,
στενεύουνε τα όρια.
Το χρόνο που μας έμεινε αντίστροφα μετράω.
Η νύχτα δεν ξημέρωσε,
το όνειρο δεν τέλειωσε,
το όνειρο δεν τέλειωσε, ακόμα σ' αγαπάω.
Δεν μπορώ...
|  |
Lyrics: Tasos Vouyiatzis
Music: Marios Psimopoulos
First version: Sarbel
I break my heart into pieces
and you never smiled, never
you don’t know what does happiness mean
to enjoy each of our moments
as much as you pain you lose me, you have to do something.
I cannot (bear) to cry and to make me to forgive you
you don’t let me to approach you
a lifetime to hear, imagine
that you pass your psychological (problems).
I close you in my embrace
and you never changed your mood
you keep the door of the heart closed
know it, that it won’t be good
as much as you pain you lose me, you have to do something.
| |
