 |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Νανά Μούσχουρη
Κοιμάται τώρα η Μανόν
στη βασιλεία των ουρανών
κι η Άλμα πάνω στο κρεβάτι
θυμάται μ’ άγρυπνο το μάτι
παύσεις, διαστήματα και ήχους
καμπύλες, άξονες και τοίχους.
Όλα βουλιάξανε στη δόξα
σα μυθικά ουράνια τόξα
όμως εγώ θα βγαίνω μόνη
στης νύχτας τ’ άχαρο μπαλκόνι
να δω μακριά στους γαλαξίες
ανυπεράσπιστες αξίες
ν’ ακούσω πάλι μια βραδιά
τραγούδια για νεκρά παιδιά
και κάτω απ’ τ’ ουρανού τ’ ασήμι
κραυγές για ενός αγγέλου μνήμη.
Βάλτερ, Γουσταύε, Άλμπαν, φίλοι
μέσα στη δίνη των μηνών
κι από Απρίλη σε Απρίλη
μη λησμονάτε τη Μανόν
στην ερημιά των ουρανών.
|  |
Lyrics: Nikos Ykatsos
Musica: Manos Hatzidakis
Prima esecuzione: Nana Moushouri
Dorme adesso Manon
nel regno dei cieli
e Alma sul suo letto
ricorda con occhio insonne
pause, stacchi e suoni
linee curve, assi e muri.
Tutto è sprofondato nella gloria
come mitici arcobaleni
ma io uscirò sola
sull' ingrato balcone della notte
per vedere lontano sulle galassie
cose degne che nessuno protegge
per ascoltare ancora una sera
canzoni per bambini morti
e sotto l'argento del cielo
grida in memoria di un angelo.
Walter, Gustav, Alban, amici,
nella vicenda dei mesi
e da Aprile ad Aprile
non dimenticate Manon
nella solitudine dei cieli.
| |
