| |
 | La deforme (N. Gatsos) - 2361 Αναγνώσεις   | | | |   |  |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Σταύρος Ξαρχάκος & Δέσπω Διαμαντίδου
Άλλες ερμηνείες:
Δήμητρα Γαλάνη
Μια Κυριακή στην Κοκκινιά
στην παιδική μου γειτονιά
είδα μια γριά χοντρομπαλού
που ο νους της έτρεχε αλλού
Την κοίταξα με κοίταξε
σαν κουκουβάγια σε μπαξέ
και μου `πε με φωνή θολή
που μάνα θύμιζε τρελή:
«Σε χώμα φύτρωσα ζεστό
αιώνες πριν απ’ τον Χριστό.
Ζούσα καλά κι ευχάριστα
κι έπαιρνα μόνο άριστα.
Μα σαν προχώρησε ο καιρός
έγινε ο κόσμος μοχθηρός
και με βατέψανε, που λες,
αράδα βάρβαρες φυλές
Σελτζούκοι Σλάβοι Ενετοί
λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί
Τότε κατάλαβα γιατί
καμένο ήμουνα χαρτί
δίχως χαρά δίχως γιορτή
Σιγά σιγά και ταπεινά
μ’ αγώνες και με βάσανα
καινούργια έβγαλα φτερά
μα ήρθαν τα χειρότερα
Είδα το ίδια μου παιδιά
να δίνουν σ’ άλλους τα κλειδιά
και με χιλιάδες ψέματα
με προδοσίες κι αίματα
να μου σπαράζουν την καρδιά
Γι’ αυτό μια νύχτα σκοτεινή
θ’ ανέβω στην Καισαριανή
με κουρασμένα βήματα
να κλάψω για τα θύματα
στ’ αραχνιασμένα μνήματα
Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό
αντίκρυ στον Λυκαβηττό
μικρό κεράκι θα κρατώ
να φέγγει χρόνους εκατό»
| |
Lyrics: Nikos Ykatsos
Musica: Stavros Xarhakos
Prima esecuzione: Stavros Xarhakos & Despo Diamadidou
Altri spettacoli:
Dimitra Yalani
Una Domenica a Kocchinià
nel quartiere della mia infanzia
vidi una vecchia deforme
la cui mente scorreva altrove
La guardai mi guardò
come una civetta nell'orto
e mi disse con voce roca
che ricordava una madre pazza:
"Sono spuntata su tiepide zolle
tanti secoli prima di Cristo.
Facevo vita bella e piacevole
e prendevo solo il meglio
Ma con l'andar del tempo
il mondo si fece invidioso
e mi accoppiarono, pensa un po'
a barbare tribù, una via l'altra
Selgiuchidi Slavi Veneziani
come se fossero tutti istigati
Allora compresi perché
non ero che una carta sprecata
senza gioia senza festa
Piano piano e umilmente
lottando e tormentandomi
misi fuori ali nuove
ma allora arrivò il peggio
Vidi i miei stessi figli
dar le chiavi in mani altrui
e con bugie senza numero
con tradimenti e sangue
ridurmi il cuore in pezzi
Per questo una notte buia
salirò a Kessarianì*
col mio passo affaticato
a piangere per le vittime
sulle tombe coperte di ragnatele
E lassù sull' Imetto
in faccia al Licabetto
reggerò un piccolo cero
che faccia luce per cent'anni
| | | | Musica di Stavros Xarhàkos. " Ta katà Markon", Secondo Marco. 1991. Canzone magnifica; e suprema l'interpretazione di Dìmitra Galàni.
* Kessarianì, quartiere e, sulle pendici dell' Imetto, antico e bel monastero di Atene: ma soprattutto luogo simbolo della Resistenza ellenica durante l'occupazione italo-tedesca. Al poligono di Kessarianì avvenivano le esecuzioni. Oggi è area monumentale. |  Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 04-11-2007 @ 16:46 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
