Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Перед зеркалом
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130303 Τραγούδια, 269350 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Перед зеркалом - 2340 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Χρήστος Γιαννόπουλος
Μουσική: Ηλίας Φιλίππου
Πρώτη εκτέλεση: Έλενα Παπαρίζου

Όταν η νύχτα ανάβει τα φώτα
σκιές στο σκοτάδι γυρνούν όπως πρώτα
αυτά που μαζί σου μοιράστηκα χρόνια
αυτά που είναι τώρα σαν χυμένη κολόνια
και όταν τα μάτια κοιτούν στο ταβάνι
μια βότκα με τόνικ το ξέρω δε φτάνει
να πνίξει τις μνήμες αυτές που σε φέρνουν
αυτές που μαζί σου ακόμα με δένουν

Κι εγώ που πάντοτε ζητούσα
να ζεις αλλιώτικα από μένα
με λάθος τρόπο σ’ αγαπούσα
και ζούσα χρόνια μες στο ψέμα

Γιατί όταν η νύχτα θα φύγει το ξέρω
στο άδειο δωμάτιο ξανά θα υποφέρω
θα γράφω, θα σκίζω τραγούδια για σένα
θ’ αλλάζω κανάλια, θα ζω στα χαμένα
θα κάνω γκριμάτσες μπροστά στον καθρέφτη
θα κάνω ευχές σ’ ένα αστέρι που πέφτει
αν ήσουν κάπου και μ’ έβλεπες ίσως
θα ένιωθες οίκτο, αγάπη και μίσος

Κι εγώ που πάντοτε ζητούσα
να ζεις αλλιώτικα από μένα
με λάθος τρόπο σ’ αγαπούσα
και ζούσα πάντα μες στο ψέμα

Γιατί όταν η νύχτα με κόβει στα δυο
θυμάμαι που μου πες ένα άδειο αντίο
κι αντί να φωνάξω, να τέξω, να κλάψω
να πέσω στα πόδια σου και να σε τρομάξω
εγώ όλα τα ζούσα σαν να `ταν ταινία
εγώ σε κοιτούσα σκυφτή στη γωνία
και τώρα που η νύχτα ανάβει τα φώτα
σκιές στο σκοτάδι γυρνούν όπως πρώτα
αυτά που μου είπες κι αυτά που δεν είπα
και τώρα η νύχτα μια πελώρια τρύπα

Κι εγώ που πάντοτε ζητούσα
να ζεις αλλιώτικα από μένα
με λάθος τρόπο σ’ αγαπούσα
και ζούσα πάντα μες στο ψέμα

Κι εγώ που πάντοτε ζητούσα
να ζεις αλλιώτικα από μένα
με λάθος τρόπο σ’ αγαπούσα
και ζούσα πάντα μες στο ψέμα

Ψέμα... ψέμα... ψέμα...


лирика: Hristos Yiannopoulos
lyrics
музыка: Ilias Filippou

Первое исполнение: Elena Paparizou

Когда ночь зажигает свои огни
тени бродят в темноте как они и привыкли бродить.
Те, что я делила с тобой целые годы.
Те, что сейчас как пролитые духи.
И, когда глаза смотрят в потолок,
Я понимаю, что недостаточно одной водки с тоником
чтоб утопить те воспоминания, что несут тебя,
те, что все еще меня с тобой связывают.

И я, которая всегда просила
тебя жить по-другому нежели я сама.
Неправильно любила я тебя
Я жила годы во лжи.

Потому что, когда уходит ночь, я знаю это
Я все так же буду страдать одна в этой пустой комнате
Я буду писать, рвать песни для тебя
Я буду менять каналы, я буду жить потерянная
Я буду строить гримасы перед зеркалом
Я буду загадывать желания, когда падает звезда
Если ты где-то и увидешь меня, может быть,
Ты будешь чувствовать сожаление, любовь и ненависть.

И я, которая всегда просила
тебя жить по-другому нежели я сама.
Неправильно любила я тебя
Я жила годы во лжи.

Потому что, когда ночь режет меня надвое
Я помню как ты мне сказал пустое прощай
и вместо криков, убегания и плача
я упала к твоим ногам и напугала тебя этим
Я проживала всё, как будто это было кино
И я смотрела на тебя согнутого, стоящего в углу.
Когда ночь зажигает свои огни
тени бродят в темноте как они и привыкли бродить.
Те, что ты говорил мне и те, что я не говорила тебе
И теперь ночь одна огромная дыра.

И я, которая всегда просила
тебя жить по-другому нежели я сама.
Неправильно любила я тебя
Я жила годы во лжи.

И я, которая всегда просила
тебя жить по-другому нежели я сама.
Неправильно любила я тебя
Я жила годы во лжи.

Ложь...ложь...ложь...

   Celeste, Elena © 09-11-2007 @ 08:37

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο