 |
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Σταύρος Πασπαράκης
Πάει καιρός που ακούστηκεν η τελευταία βροχή
(πάνω από τα μυρμήγκια και τις σαύρες).
Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος,
(τα φρούτα βάφουνε το στόμα τους),
της γης οι πόροι ανοίγουνται σιγά σιγά
(και πλάι απ’ το νερό που στάζει συλλαβίζοντας)
ένα πελώριο φυτό κοιτάει κατάματα τον ήλιο!
Ποιος είναι αυτός που κείτεται στις πάνω αμμουδιές
(ανάσκελα φουμέρνοντας ασημοκαπνισμένα ελιόφυλλα;)
Τα τζιτζίκια ζεσταίνονται στ’ αυτιά του.
Τα μυρμήγκια δουλεύουνε στο στήθος του.
Σαύρες γλιστρούν στη χλόη της μασχάλης
κι από τα φύκια των ποδιών του αλαφροπερνά ένα κύμα
σταλμένο απ’ τη μικρή σειρήνα που τραγούδησε :)
Ω σώμα του καλοκαιριού γυμνό καμένο
φαγωμένο από το λάδι κι από το αλάτι.
Σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς,
μεγάλο ανέμισμα της κόμης λυγαριάς.
'Αχνα βασιλικού πάνω από το σγουρό εφηβαίο
γεμάτο αστράκια και πευκοβελόνες,
σώμα βαθύ πλεούμενο της μέρας !
('Ερχονται σιγανές βροχές ραγδαία χαλάζια.
Περνάν δαρμένες οι στεριές στα νύχια του χιονιά
που μελανιάζει στα βαθιά μ’ αγριεμένα κύματα.
Βουτάνε οι λόφοι στα πηχτά μαστάρια των νεφών.
Όμως και πίσω απ’ όλα αυτά χαμογελάς ανέγνοια
και ξαναβρίσκεις την αθάνατη ώρα σου
όπως στις αμμουδιές σε ξαναβρίσκει ο ήλιος,
όπως μεσ’ στη γυμνή σου υγεία ο ουρανός).
Οι στίχοι που βρίσκονται μέσα στις παρενθέσεις, δεν περιλαμβάνονται στο τραγούδι.
|  |
Lyrics: Odysseas Elytis
Musica: Yiannis Markopoulos
Prima esecuzione: Stavros Pasparakis
Ne è passato di tempo da che s'udì l'ultima pioggia
(sopra i ramarri e le formiche).
Ora il cielo arde a perdita d'occhio
(i frutti si dipingono la bocca),
i pori della terra si aprono piano piano
(e accanto all'acqua che stilla sillabando)
una poderosa pianta guarda negli occhi il sole !
Chi è colui che giace steso sulla sabbiosa riva
(fumando supino foglie d'olivo inargentate)
Le cicale si scaldano nelle sue orecchie.
Le formiche lavorano sul suo petto.
Ramarri scivolano nel prato delle sue ascelle
( e per le alghe dei suoi piedi passa lieve un'onda
mandata da una piccola sirena che ha cantato:)
O nudo riarso corpo dell'estate
consumato dall'olio e dal sale.
Corpo dello scoglio e brivido del cuore,
largo scuotersi di chioma del giunco.
Esalar di basilico sopra il pube ricciuto
pieno di piccole stelle e di aghi di pino,
corpo profondo natante del giorno !
(Piogge silenziose vengono violente grandinate.
Percosse passano le terre tra le unghie della tempesta
che al largo si fa inchiostro dalle furiose ondate
Si tuffano i colli nelle profonde mammelle delle nubi.
Ma dietro a tutto ciò impassibile sorridi
e ritrovi immortale la tua ora
come sulle spiagge torna a trovarsi il sole
e come nella tua nuda sanità ritrovi il cielo.
[i versi tra parentesi non sono stati musicati]
| |
