 |
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Άλλες ερμηνείες:
Μπάμπης Στόκας
Απ’ το παράθυρο έρχεται η εικόνα του χειμώνα
βροχή που πέφτει δέντρα που λυγίζουν στο βοριά
και συ σκυμμένος πάντα εδώ με χέρια ματωμένα
συζήτηση αρχινάς με τον καθρέφτη σιωπηλά
Γύρω σου κάποιες κίτρινες παλιές φωτογραφίες
την εποχή που ήσουνα παιδί
Το ραδιόφωνο απ’ τα χρόνια του 50
στη μοναξιά σου παρηγοριάς φωνή
Τι σου `δωσε η ζωή καλό για να θυμάσαι
σε πότισε με χάπια ηδονής
Παραμυθένια χρώματα και γεύσεις του θανάτου
σε κάθε βήμα σου, σε κάθε σου πνοή
Τώρα ο καθρέφτης έμεινε μονάχος μάρτυράς σου
σύμμαχος με τ’ άθλια τα χρόνια που μισείς
Σ’ ένα τασάκι βρίσκονται σβησμένα τ’ όνειρά σου
σ’ ένα μπουκάλι με ποτό η ίδια σου η ζωή
|  |
Tекст: Filippos Pliatsikas
Mузика: Manos Xydous
Прва представа: Pyx Lax
Остале представе:
Babis Stokas
S prozora dopire slika zime
kiša što pada, drveće što se na severcu povija
i ti pognute glave, uvek tu, krvavih ruku
razgovor započinješ s ogledalom tiho
Oko tebe neke žute, stare fotografije
iz perioda kad si bio dete
radio iz pedesetih
u tvojoj samoći glas utehe
Šta ti je život lepo dao, da pamtiš
zalio te je pilulama uživanja
bajkovite boje i ukusi smrti
na svakom tvom koraku, u svakom tvom dahu
Sada je ogledalo ostalo jedini tvoj svedok
saveznik mučnih godina koje mrziš
U jednoj se piksli nalaze tvoji ugašeni snovi
u jednoj flaši pića tvoj život
| |
