 |
Στίχοι: Νίκος Βαξαβανέλης
Μουσική: Παναγιώτης Μπρακούλιας
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Σμίγει το κλάμα μου με της πενιάς το κλάμα
γιατί ποτέ σου δε μ’αγάπησες τρελή
πίνω ότι πίνεται να γιατρευτεί το τραύμα
και νιώθω άνθρωπος γυαλί
Μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
μ’έσπασες με τσάκισες με τέλειωσες
μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
πόσο σ’αγάπησα γιατί ποτέ δεν ένιωσες
Σμίγει το κλάμα μου με της βροχής το κλάμα
ψάχνω το τέλος στην επόμενη στροφή
η αχαριστία σου γεμίζει το ποτήρι
και νιώθω άνθρωπος γυαλί
Μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
μ’έσπασες με τσάκισες με τέλειωσες
μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
πόσο σ’αγάπησα γιατί ποτέ δεν ένιωσες
|  |
Lyrics: Nikos Vaxavanelis
Music: Panayiotis Brakoulias
First version: Nikos Oikonomopoulos
My weeping gets united with music’s weeping
cause you never loved me, crazy
I drink what it can be drunk to be healed the wound
and I feel like man-glass
My eyes, I gather my pieces
you broke me, you smashed me, you finished me
my eyes, I gather my pieces
why you never felt how much I loved you
My weeping gets united with rain’s weeping
I look for the end at the next turn
your ingratitude fills the glass
and I feel like man-glass
My eyes, I gather my pieces
you broke me, you smashed me, you finished me
my eyes, I gather my pieces
why you never felt how much I loved you
| |
