 |
Στίχοι: Γιώργος Αθανασόπουλος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Της νύχτας τα παράπονα τα παίρνεις απ’ το χέρι
τα βάζεις για να κοιμηθούν κι αυτά τραβούν μαχαίρι
Σου λεν πως είναι της ζωής τα σύνορα κλεισμένα
Αντάλλαγμα να τα διαβείς γυρεύουν μόνο εσένα
Παρηγοριά τα όργανα, φαρμάκι τα στιχάκια
Και στου χορού τα βήματα τα πιο γλυκά μεράκια
Βουτάς να πιάσεις τον σταυρό στα μάτια της καλής σου
Χίλιοι διαβόλοι καρτερούν ν’ αρπάξουν την ψυχή σου
Κι εσύ τους λες για μια στιγμή σταθείτε να περάσω
Να ζήσω όσα δεν μπορώ κι ύστερα ας τα χάσω
Να ζήσω όσα δεν μπορώ κι ύστερα ας τα χάσω
Έρχεται το ξημέρωμα σε μια άδεια προκυμαία
Τα όνειρα κι οι ομορφιές μπαρκάρουνε λαθραία...
|  |
Lyrics: Yioryos Athanasopoulos
Music: Sokratis Malamas
First version: Sokratis Malamas
Grievances of the night - you take their hands,
bring them to bed to sleep, and they pull out knives,
tell you that the life’s borders have been closed.
And to let you cross they demand yourself as barter.
Consolation are musical instruments, while the verses – poison
And the sweetest joy are the dance steps.
You grasp and hold on to a cross of your good luck*.
Hundreds of devils lie in wait to grab your soul.
And you are asking them: wait for a moment while I pass
so I’ll live all not allowed and then let me perish
so I’ll live all not allowed and then let me perish
At dawn one arrives at a deserted quay.
The dreams and beauties sneak aboard, stowaways.
| |
