 |
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες:
Μαίρη Λίντα
Πέτρος Γαϊτάνος
Πασχάλης Τερζής
Μ’ αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ’ τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά
Το `δερνε αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.
Πάρ’ το στεφάνι μας, πάρ’ το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί
Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
κάθε παράθυρό του κι ουρανός
Κι όταν ερχόταν η βραδιά
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά
Πάρ’ το στεφάνι μας, πάρ’ το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί
|  |
Text: Tasos Livaditis
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Yriyoris Bithikotsis
Weitere Aufführungen:
Mairi Lida
Petros Yaitanos
Pashalis Terzis
Mit Blut und Kummer gebaut ist jeder Stein
Jeder seiner Nägel bitter und seufzend
Aber wenn wir am Abend von der Arbeit zurückkommen
Ich und sie Träume ,Küsse
Der Wind und der Regen schlug es
Aber es war ein Hafen und Umarmung und süße Erwartung
Ach, unser Haus, auch das hatte eine Seele
Nimm unseren (Braut)Kranz, nimm unsere Geranie
In Drapetsona haben wir kein Leben mehr
Halte meine Hand und gehen wir mein Stern
Wir werden leben, wenn wir auch arm sind
Ein Bett und eine Hängematte in der Ecke
Sterne und Vögel in einem Loch im Dach
An jeder seiner Türen Schweiß und Seufzer
Am jedem seiner Fenster auch Himmel
Aber wenn die Abende kamen
Vergnügten sich in den engen Gassen die Kinder
Ach, unser Haus, auch das hatte Herz
Nimm unseren (Braut)Kranz, nimm unsere Geranie
In Drapetsona haben wir kein Leben mehr
Halte meine Hand und gehen wir mein Stern
Wir werden leben, wenn wir auch arm sind
| |
