 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Νίκος Αντύπας
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Μπορεί και να 'χω τρελαθεί
σκοτάδι μέσα μου βαθύ
ξανά ο ύπνος με ξέχασε
κι η νύχτα βραχνάς
πες μου πού γυρνάς
Τόσες χιλιάδες αστέρια εκεί πάνω
κι εγώ μοναχή μου στη γη
ούτε που ξέρω πού είμαι, τι κάνω
και τι με κρατάει στη ζωή.
Σ’ έχασα και γύρω πια νυχτώνει
Σ’ έχασα κι η πόλη είναι σκληρή
Αγάπη μου, χαρά μου μόνη κι αληθινή...
Μπορεί και να 'χω τρελαθεί
ο ίσκιος σου μ’ ακολουθεί
Κυλά στις στέγες το γέλιο σου
σαν πρωινή βροχή και λιώνει την ψυχή...
Τόσες χιλιάδες αστέρια εκεί πάνω
κι εγώ μοναχή μου στη γη
ούτε που ξέρω πού είμαι, τι κάνω
και τι με κρατάει στη ζωή.
Σ’ έχασα και γύρω πια νυχτώνει
Σ’ έχασα κι η πόλη είναι σκληρή
Αγάπη μου, χαρά μου μόνη κι αληθινή...
|  |
Paroles: Lefteris Papadopoulos
Musique: Nikos Adypas
Première Performance: Haroula Alexiou
Il se peut que je sois devenue folle
Dans ma nuit profonde
Le sommeil m'a encore oubliée
La nuit est un cauchemar
Dis-moi ou tu flânes
Tant de milliers d'étoiles là-haut
Et moi sur terre avec ma solitude
Je ne sais qui et où je suis, ce que je fais
Et ce qui me maintient en vie.
Je t'ai perdu et alentour la nuit est plus sombre
Je t'ai perdu et la ville est dure
Mon amour, mon unique et véritable joie
Il se peut que je sois devenue folle
Ton ombre me suit
Ton rire roule sur les toits
Comme une première pluie et consume l'âme
Tant de milliers d'étoiles là-haut
Et moi sur terre avec ma solitude
Je ne sais qui et où je suis, ce que je fais
Et ce qui me maintient en vie.
Je t'ai perdu et alentour la nuit est plus sombre
je t'ai perdu et la ville est dure
Mon amour, mon unique et authentique joie
| |
