Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Buzuki kod andjela (Dimitriadis-Tsaligopoulou)
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130309 Τραγούδια, 269360 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Buzuki kod andjela (Dimitriadis-Tsaligopoulou) - 2351 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου & Μιχάλης Δημητριάδης

Άλλες ερμηνείες:
Δημήτρης Μητροπάνος & Θέμης Αδαμαντίδης & Ειρήνη Χαρίδου

Κάποιοι φίλοι μας, τις νύχτες, που τους λέν' αλήτες
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς,
έρχονται μέσ' στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες,
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα κιτάπια τους, που δεν τα πιάνει ο νους.

Στων αγγέλων, πάμε, πάμε, τα μπουζούκια,
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές,
πέταξε τα μαύρα, τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές.

Κάποιοι άγνωστοι, τις νύχτες, χρόνια ισοβίτες,
ψέλνουνε κάτι τραγούδια αγιασμένα πια,
στου παράδεισου την πύλη, σαν τους αλφαμίτες,
τα τραγούδια τους και το χάδι τους,
τα τραγούδια τους μας λεν' και κλαίν' σιγά.

Στων αγγέλων, πάμε, πάμε, τα μπουζούκια,
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές,
πέταξε τα μαύρα, τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές.

Κάποιοι φίλοι μας, τις νύχτες, που τους λέν' αλήτες
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς,
έρχονται μέσ' στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες,
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα μεράκια τους, που δεν τα πιάνει ο νους.


Tекст: Manos Eleftheriou
Mузика: Hristos Nikolopoulos
Прва представа: Eleni Tsaliyopoulou & Mihalis Dimitriadis

Остале представе:
Dimitris Mitropanos & Themis Adamadidis & Irini Haridou

Noćima neki naši prijatelji, što ih nazivaju mangupima
gledaju nas i mašu nam sa neba
dolaze u mraku kao lopovi
igraju se i pate, i pevaju nam
svoje ćitape koje um ne razume

Idemo kod andjela na buzuki
gde je kao u dane Vizantije
odbaci tu svoju crnu, poznatu otmenost
i unesi u dušu ljudske glasove

Noćima neki nepoznati, doživotni zarobljenici
poju neke pesme koje su postale posvećene
na vratima raja kao stražari
njihove pesme i njihov dodir
pesme nam svoje pevaju, i tiho plaču...

Idemo kod andjela na buzuki
gde je kao u dane Vizantije
odbaci tu svoju crnu, poznatu otmenost
i unesi u dušu ljudske glasove

Noćima neki naši prijatelji...
...
igraju se i pate, i pevaju nam
ono što im je merak, a što um ne shvata..

   neraidaBGD, Ivana © 27-10-2008 @ 06:38

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο