 |
Στίχοι: Ελένη Ζιώγα
Μουσική: Σταύρος Λογαρίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πλούταρχος
Να πας
Σε όσα έχεις δε χωράς
Αφού αυτά που αντέχεις προτιμάς
Στα εύκολα που ελέγχεις, να πας
Να πας
Εκεί στα πράγματα τα απλά
Γνωστά, συνηθισμένα και μικρά
Εκεί που δε χρειάζονται πολλά
Μα να με κρίνεις
Όταν οι μπόρες θα χτυπάνε
Δύσκολες ώρες όταν θα `ναι
Όταν σηκώνονται βουνά
Να με συγκρίνεις
Εκεί που οι άλλοι σταματάνε
Που παραπάνω δεν τολμάνε
Και μένουν πίσω μακριά
Να πας
Στην ήσυχη απάτη που εκτιμάς
Στο λίγο από το κάτι που τολμάς
Στην εύκολη αγάπη που ζητάς
Μα να με κρίνεις
Όταν οι μπόρες θα χτυπάνε
Δύσκολες ώρες όταν θα `ναι
Όταν σηκώνονται βουνά
Ναι, να με κρίνεις
όταν θα καίγεται η ψυχή σου
όταν στερεύει η δύναμή σου
και δε θα βρίσκεις αγκαλιά
Να με συγκρίνεις
όταν θα παίζεται η ζωή σου
ξένοι όταν γίνονται οι δικοί σου
κι εσύ μικρή στο πουθενά
|  |
Tекст: Eleni Zioya
Mузика: Stavros Loyaridis
Прва представа: Yiannis Ploutarhos
Idi
ne pronalazis se u onome sto imas
kad ono sto podnosis vise volis
lakim stvarima koje kontrolises, idi
Idi
stvarima jednostavnim
poznatim, uobicajenim i malim
tamo gde nije potrebno mnogo
Ali kritikuj me (ocenjuj, procenjuj, osudjuj)
kad oluje budu udarale
kad teska vremena budu dosla
kad se podignu planine
Uporedjuj me
tamo gde ce drugi da stanu
gde vise ne smeju da se usude
i daleko iza ostanu
Idi
mirnoj obmani koju cenis
u to malo od "nesto" na sta mozes da se usudis
lakoj ljubavi koju trazis
Ali kritikuj me
kad oluje budu udarale
kad teska vremena budu dosla
kad se podignu planine
Da, kritikuj me
kad ti bude gorela dusa
kad ti ponestane snage
i ne nalazis zagrljaj
Uporedjuj me
kad ti se bude radilo o zivotu
tvoji kad stranci postanu
a ti mala... nigde...
| |
