 |
Στίχοι: Βούλη
Μουσική: Παναγιώτης Αποστολίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Μακρόπουλος
Ποιο όνειρο χαμένο ποιο δάκρυ ξεχασμένο
ήρθε για σένα απόψε κάτι να μου πει
και ενώ σε είχα ξεχάσει και σε είχα ξεπεράσει
η μοναξιά ανοίγει πάλι τη πληγή
Αναρωτιέμαι λέω ακόμα γιατί κλαίω
γιατί η ανάμνησή σου κόβει σαν γυαλί
ποια δύναμη παλεύω και εμένα κοροϊδεύω
αφού για μένα είσαι όλα στη ζωή.
Πόσο σ’ αγαπώ.
Φταις, που όσες άφησες ελπίδες
στο κορμί γιναν λεπίδες
έλα και δες,
φταις που πιστεύω πως αντέχω
στο πλευρό μου αν δε σ’ έχω
εσύ μου φταις
Φταις, που με πρόσωπο σκυμμένο
ζω για να σε περιμένω
μα είσαι χτες
φταις, μα τι κάθομαι και λέω
τι μου φταις που ακόμα κλαίω
φταίω δε φταις
Στου φεγγαριού τη χάση μια νύχτα σε είχα χάσει
κι είναι απόψε η νύχτα ίδια σαν κι αυτή
μες των ματιών την άκρη στο ματωμένο δάκρυ
στο σκοτεινό μου βλέμμα στάζει μια ζωή
Αναρωτιέμαι λέω ακόμα γιατί κλαίω
γιατί η ανάμνησή σου κόβει σαν γυαλί
ποια δύναμη παλεύω και εμένα κοροϊδεύω
αφού για μένα είσαι όλα στη ζωή.
Πόσο σ’ αγαπώ.
Φταις, που όσες άφησες ελπίδες
στο κορμί γιναν λεπίδες
έλα και δες,
φταις που πιστεύω πως αντέχω
στο πλευρό μου αν δε σ’ έχω
εσύ μου φταις
Φταις, που με πρόσωπο σκυμμένο
ζω για να σε περιμένω
μα είσαι χτες
φταις, μα τι κάθομαι και λέω
τι μου φταις που ακόμα κλαίω
φταίω δε φταις
|  |
Tекст: Vouli
Mузика: Panayiotis Apostolidis
Прва представа: Nikos Makropoulos
Koji izgubljeni san, koja zaboravljena suza
došla je večeras o tebi nešto da mi kaže
a taman sam te zaboravio i preboleo
samoća otvara ranu ponovo
Pitam se, kažem, zašto još uvek plačem
zašto sećanje na tebe kao staklo seče
protiv koje se borim sile i ismevam sebe
kad si ti meni u životu sve
Kako te volim!
Kriva si, što su sve nade koje si ostavila
na telu postale sečiva
dodji i vidi!
Kriva si, što verujem da mogu da podnesem
da te nemam uz sebe
ti si mi kriva!
Kriva si, što pognute glave
živim da bih te čekao
a ti si prošlost..
Kriva si, ma šta sedim i govorim
što si mi kriva što ja još plačem
ja sam kriv, ne ti.
Jedne sam te noći, kad je mesec opadao, izgubio
a večeras je noć ista kao ta
u krajičku mog oka, u suzi krvavoj
u mom mračnom pogledu jedan se život sliva...
Pitam se, kažem, zašto još uvek plačem
zašto sećanje na tebe kao staklo seče
protiv koje se borim sile i ismevam sebe
kad si ti meni u životu sve
Kako te volim!
Kriva si, što su sve nade koje si ostavila
na telu postale sečiva
dodji i vidi!
Kriva si, što verujem da mogu da podnesem
da te nemam uz sebe
ti si mi kriva!
Kriva si, što pognute glave
živim da bih te čekao
a ti si prošlost..
Kriva si, ma šta sedim i govorim
što si mi kriva što ja još plačem
ja sam kriv, ne ti.
| |
