Manolis ja Dimitrula
Ο Μανώλης ο καυμένος είναι πάλι ερωτευμένος
κι αγαπά τη Δημητρούλα, κοντοστρουμπουλή μικρούλα.
Δυο φορές την εβδομάδα, τη πηγαίνει στη Γλυφάδα,
για να βρουν καλαμαράκι και μπαρμπούνι με μουστάκι.
Κάνουν την παραγγελία και μ’ αυτήν την ευκαιρία,
παίρνουν βάρκα και τραβάνε, παρά πέρα για να πάνε,
να φορέσουν τα μαγιό τους και να κάνουν το λουτρό τους
κι από τη μικρή βαρκούλα, πέφτει πρώτη η Δημητρούλα.
Κι ο Μανώλης απ’ την άλλη, κάνει μια βουτιά μεγάλη,
μακριά από τη βαρκούλα και κοντά στη Δημητρούλα.
Εχουν βλέπεις τέτοια χάρη, είναι αχώριστο ζευγάρι
και στη θάλασσα ακόμα μια ψυχή και ένα σώμα.
Κι απ’ τη θάλασσα δροσάτοι, βγαίνουν μ’ όρεξη γεμάτοι,
για να φαν’ καλαμαράκια και μπαρμπούνια με μουστάκια.
Πίνουνε και ρετσινούλα, Μανωλιός και Δημητρούλα
και μ’ αυτοκινητάδα παίρνουν δρόμο απ’ τη Γλυφάδα.
Manolis-parka on taas rakastunut
ja rakastaa Dimitrulaa, pientä pyöreää.
Kahdesti viikossa hänet vie Glyfadaan,
hakemaan mustekalaa ja viiksekästä barbunia.
Tekevät tilauksen ja tässä tilanteessa,
ottavat veneen soutaakseen kauemmaksi,
pukevat uikkarinsa mennäkseen uimaan
ja pienestä veneestä putoaa ensin Dimitrula.
Ja Manolis toisena tekee suuren sukelluksen
kauas veneestä ja lähelle Dimitrulaa.
Heillä on näes semmoinen huvi, ovat erottamaton pari
ja meressä vielä yksi sielu ja yksi ruumis.
Ja merestä viilentyneinä nousevat ruokahalua täynnä
syömään mustekalaa ja barbuneja viiksekkäitä
Juovat myös retsinaa, Manolis ja Dimitrula
ja autolla lähtevät tielle Glyfadasta.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 18.03.2009