Torn Kite
Απόψε θέλω να σε δω, όμως το ξέρω
δεν έχω νόημα, δεν είμαι κανενός
πάνω σε ό,τι με κάνει κι υποφέρω
γελώντας πέφτω σαν σκισμένος χαρταετός
Είναι η καρδιά μου ένα σπίτι στοιχειωμένο
δε θα’πρεπε να υπάρχει τόση λύπη εκεί
ό, τι αγαπάω με αφήνει νικημένο
στ’άδειο μου σχήμα, μια σκιά που νοσταλγεί
Κοντά σου δεν μπορώ, μακριά σου τρέμω
κάτι με τρώει και δεν μπορώ να κοιμηθώ
περνάω τις μέρες μου σαν δαίμονας κλεισμένος
σ’ ένα κουφάρι φαγωμένο απ’ τον καιρό
Κι αν τόσα χρόνια περπατήσαμε μαζί
τον τελευταίο δρόμο θα τον κάνω μόνος
θα `χω στην χούφτα μου μια μπούκλα σου χρυσή
και μια ραγισματιά στα χείλη μου απ’ τον πόνο
I want to see you tonight, but I know it
I have no meaning, I belong to noone
on whatever makes me suffer
I fall, laughing like a torn kite
My heart is a haunted house
There shouldn't be so much sorrow in there
whatever I love, leaves me beaten
in my empty shape, a longing shadow
I can't be close to you but shake when I'm far
something bothers me and I can't sleep
I spend my days like a demon
locked up in a time-eaten carcass
Even if all those years we walked together
I'll take the last road alone
I'll hold a golden lock of yours in my hand
and a crack from the pain on the lips
AthenaLeonti, Νανά Λεοντή © 18.03.2009