Il giardino di Allah (N. Gatsos)
Με τον Αλλάχ πηγαίναμε
στον κήπο του παρέα
έκρυβε η γη το δάκρυ της
κι η νύχτα ήταν ωραία.
Λησμονημένοι κι άγρυπνοι
στου φεγγαριού τους κήπους
ταιριάζαμε τα λόγια μας
με της καρδιάς τους χτύπους.
Μα κάποιο βράδυ του Μαγιού
εν’ άστρο είχε κυλήσει
κι ήρθε σαν χέρι ενός παιδιού
τα μάτια να του κλείσει.
Κι άνοιξα τα δυο στήθια μου
να τα `χει προσκεφάλι
ώσπου να σβήσει τ’ όνειρο
και να ξυπνήσει πάλι.
In compagnia di Allah
andavamo nel suo giardino
la terra celava il suo pianto
e bella era la notte.
Dimenticati e insonni
nei giardini della luna
nutrivamo le nostre parole
con i battiti del cuore.
Ma una sera di Maggio
una stella si era spostata
e venne come la mano di un bimbo
a chiudergli gli occhi.
E scostai i miei due seni
che li avesse per guanciale
finché il sogno non svanisse
e tornasse a ridestarsi.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 19.03.2009