Sunt seri...
Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω κι άσπρα φορώ όταν πενθώ να με λυπούνται οι άλλοι δεν το πάω και κάνω πως δε σ’ αγαπώ Δεν ταίριαξα στις λογικές του κόσμου δεν μ’ είχε η αγάπη στα δεξιά καλύτερός μου φίλος ο εαυτός μου και κολλητή μου η μοναξιά Μα είναι κάτι δειλινά που άλλο δεν αντέχω λέω θα πάρω τα βουνά λέω θα τρελαθώ και απαιτώ να `ρθεις ξανά και απαιτώ να σ’ έχω έστω και για μια φορά πριν να σκοτωθώ Εγώ είμαι μυστήρια ιστορία κόντρα πηγαίνω στον καιρό και βάζω την καρδιά μου τιμωρία αν καταλάβω πως πονώ Κομμάτια κι αν με κάνει η ορφάνια λέξη για σένανε καμιά το βράδυ με κοιμίζει η περηφάνια και με ξυπνάει η ερημιά		Eu sarbatoresc intotdeauna cand ma doare si port alb cand sunt in doliu sa le para rau altora de mine nu imi place si ma fac ca nu te iubesc Nu m-am potrivit logicii lumii nu m-a avut iubirea in dreapta ei cel mai bun prieten imi sunt eu insumi si prietena singuratatea Dar sunt seri in care nu mai rezist imi vine sa ma duc in munti imi vine sa innebunesc si cer sa vii inapoi si cer sa te am chiar si pentru o singura data inainte sa ma omor Eu sunt o poveste misterioasa merg in contra timpului si imi pedepsesc inima daca imi dau seama ca ma doare Chiar daca singuratatea ma face bucati nu zic un cuvant despre tine seara ma adoarme mandria si ma trezeste singuratatea
gappap, Γιώργος Παπαδόπουλος (Giorgos © 21.03.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info