Lasta (Adamantidis)
Αποκοιμήθηκα κι απόψε με τη σκέψη σου,
θυμάμαι ακόμα καθαρά την κάθε λέξη σου,
θυμάμαι ακόμα και τα μάτια μου δακρύζουν,
του χωρισμού την ώρα όταν αντικρίζουν.
Έφυγες σαν χελιδόνι το Φθινόπωρο
κι ακόμα εγώ να το πιστέψω δεν μπορώ,
πως είσαι πια για `μένα τώρα μία ανάμνηση
και περιμένω ο τρελός να έρθει η Άνοιξη.
Ποτέ δεν είχα φανταστεί πως θα σκεφτόσουνα
άλλη αγκαλιά κι απλώς μαζί μου υποκρινόσουνα,
ποτέ δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου,
χωρίς εσένα που αγαπάω σαν Θεό μου.
Έφυγες σαν χελιδόνι το Φθινόπωρο
κι ακόμα εγώ να το πιστέψω δεν μπορώ,
πως είσαι πια για `μένα τώρα μία ανάμνηση
και περιμένω ο τρελός να έρθει η Άνοιξη,
πως είσαι πια για `μένα τώρα μία ανάμνηση
και περιμένω ο τρελός να έρθει η Άνοιξη.
Zaspao sam i noćas razmišljajući o tebi
još uvek se dobro sećam svake tvoje reči
još uvek pamtim, i oči mi suze
kad se na trenutak rastanka vrate..
Otišla si kao lasta u jesen
a ja još uvek ne mogu da poverujem
da si sada za mene samo sećanje
i čekam, ludak, da dođe proleće..
Nikad mi nije palo na pamet da ćeš moći da pomisliš
na drugi zagrljaj i da si se preda mnom pretvarala
nikad nisam mogao sebe da zamislim
bez tebe, koju volim kao Boga.
Otišla si kao lasta u jesen
a ja još uvek ne mogu da poverujem
da si sada za mene samo sećanje
i čekam, ludak, da dođe proleće
da si sada za mene samo sećanje
i čekam, ludak, da dođe proleće..
neraidaBGD, Ivana © 24.03.2009