Ora giace - 2° (O. Elytis)
Τώρα κείτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνη
μ’ ένα σταματημένο αγέρα στα ήσυχα μαλλιά
μ’ ένα κλαδάκι λησμονιάς στ’ αριστερό του αυτί
μοιάζει μπαξές που το `φυγαν άξαφνα τα πουλιά
μοιάζει ρολόι αγγέλου που εσταμάτησε
όμως το γέλιο κάηκε, όμως η γη κουφάθηκε
όμως κανείς δεν άκουσε την πιο στερνή κραυγή
όλος ο κόσμος άδειασε με τη στερνή κραυγή.
Ora giace sopra il pastrano arsiccio
con un vento impigliato nei capelli immoti
con un fuscello d'oblio all'orecchio manco
assomiglia ad un brolo vuoto di uccelli a un tratto
assomiglia a un orologio d'angeli che si è fermato
ma il suo riso è bruciato, ma la terra è diventata sorda
ma nessuno sentì quel suo grido estremo
al grido estremo tutto si fece vuoto il mondo
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 25.03.2009