Aman
Αμάν,
σαν τα παλιά τα παραμύθια του Ιράν
που για καημούς και μαγικά χαλιά μιλάν.
Για όσα όμορφα χαθήκανε και παν
θέλω να βγάλω ένα βαθύ "αμάν, αμάν".
Αμάν, αμάν, αμάν.
Και τίποτ’ άλλο να μην πω,
μονάχα ένα δισύλλαβο καημό
για τις αγάπες που χαθήκανε και παν,
αμάν, αμάν, αμάν.
Αμάν,
σαν τ’ αηδονάκια το πρωί που κελαηδάν,
σαν καμηλιέρηδες στην έρημο του Αμμάν.
Για τις χαμένες τις πατρίδες μας που παν
θέλω να βγάλω ένα βαθύ "αμάν, αμάν".
Αμάν, αμάν, αμάν.
Και τίποτ’ άλλο να μην πω,
μονάχα ένα δισύλλαβο καημό
για τις αγάπες που χαθήκανε και παν,
αμάν, αμάν, αμάν.
Aman,
kuin vanhat sadut Iranin
jotka kaipuista ja taikamatoista kertovat.
Jotka kauniisti katosivat ja menevät
haluan laulaa syvän "aman, aman".
Aman, aman, aman.
Enkä mitään muuta laula,
vain kaksitavuinen kaipuu
vuoksi rakkauksien jotka katosivat ja menevät,
aman, aman, aman.
Aman,
kuin pääskyset aamulla visertävät,
kuin kamelinajajat erämaassa Ammanin.
Kadonneille isänmaillemme jotka menivät
haluan lulaa syvän "aman, aman".
Aman, aman, aman.
Enkä mitään muuta laula,
vain kaksitavuinen kaipuu
vuoksi rakkauksien jotka katosivat ja menevät,
aman, aman, aman.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 30.03.2009