Simbad el Marino
Στο φιλντισένιο μου μαρκούτσι
γαλέρες έρχονται και πάνε
ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι
κι οι πειρατές μεθοκοπανε
στο καπηλειό το λιμανίσιο
Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ’ αγαπήσω
Σαρακηνοί και Βενετσάνοι
πιάνουν και δένουν στο κατάρτι
ελόγου μου τον καπετάν Γιάννη
το παλληκάρι τον αντάρτη
τον άντρακλα τον πελαγίσιο
Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ’ αγαπήσω
Κι εκεί στου μακελειού την άψη
δαγκώνω τα σχοινιά τα λύνω
και μα τον Άγιο Κωνσταντίνο
όλους τους ρίχνω μες στη χάψη
δεμένους με τα χέρια πίσω
Θάλασσα πικροθάλασσα
πώς να μη σ’ αγαπήσω;
Por la boquilla marfileña de mi narguilé
llegan galeras y se van.
Los grumetes se lanzan al abordaje;
y los piratas se emborrachan
en la tasca del puerto.
Mar, mar amarga,
¿por qué he de amarte?
Sarracenos y venecianos
atrapan y atan al mástil
a menda mismo, Capitán Yani,
al bravo y rebelde,
al gigantón de los mares.
Mar, mar amarga,
¿por qué he de amarte?
En pleno ardor de la refriega,
muerdo las cuerdas y me suelto;
y ¡por San Constantino! que
los echo a todos a las tragaderas
con las manos atadas a la espalda.
Mar, mar amarga,
¿cómo no amarte?
Avellinou © 04.04.2009