The world gave it a pass
Δεν είσαι συ σκοτάδι να πλαγιάσω
δεν είμαι γω φαρμάκι δυνατό
πώς να με πιεις και πώς να ξεγελάσω
τον κεραυνό που κρύβω στο μυαλό
Δεν είναι αυτό το πρώτο μας ταξίδι
ούτε και κείνο τ’ άλλο το στερνό
είναι στη μέση σάπιο το σανίδι
και δεν αντέχει κάτι αληθινό
Δεν είναι δω που θέλω να γυρίσω
ούτε και κει που ψάχνεις να με βρεις
με ξένη φόρα πήγε κι ήρθε πίσω
το συστημένο της υπομονής
Κι αν είμαι γω που θέλω να ξεχάσω
κι αν είσαι συ που μόνη σου μιλάς
είναι που ο κόσμος όλος πήγε πάσο
κι η φαντασία σου `γινε μπελάς
You are not the dark, to make me lie down
and I am not some strong poison
how will you drink me, and shall can I outwit
the thunder I'm hiding inside my head
This is not our first journey
nor is it the other one, the last of all,
it's in the middle, and the log is rotten
and can't stand up to any truth
This is not where I want to come back to
nor is it where you are looking for me
At weird speed he went and came back again
the one who was urged to patience
And though here I am trying to forget
and though here you are talking to yourself
the fact is that the rest of the world gave it a pass
and what you imagined now weighs you down.
Geeske © 08.06.2005