Кръвта ми
Το αίμα μου μπορούσα εγώ
Για σένανε να δώσω
Το είναι μου και την ψυχή
Να σου τα παραδώσω
Μα εσύ ποτέ δεν μπόρεσες
Να μ’ αγαπήσεις τόσο
Μαχαίρι αγάπη μου κρατούσες
Που κάρφωσες σε μένανε
Και το αίμα που έτρεχε κοιτούσες
Δεν είχες αίμα δει ποτέ
Κόκκινο, δεν ήταν κόκκινο
Είχε το χρώμα τ’ ουρανού
Και την αγάπη ενός τρελού
Κι έσταζε έτσι όπως έσταζε
Έπαιρνε σχήματα τρελά
Θύμιζε εσένα φοβερά
Το αίμα μου μαρμάρωσε
Στο παγερό σου αντίο
Κι η καρδιά μου πάγωσε
Και έσπασε στα δύο
Аз мога да дам
Кръвта си на теб
Моя живот и моята душа
Аавам ти ги на теб
Но ти никога не можеш
Да ме обичаш толкова много
Ти вземаш нож моя любов
И го забиваш в мен
И гледаш моята кръв
Ти не си виждала кръв преди
Червено и пак червено
Това е цвета на рая
И любовта на един луд
И дори и така
Приемайки тази луда форма
Това ти напомня нещо ужасно
Кръвта ми по мрамора
И твоето каменно- студено довиждане
Сърцето ми изстина,умря
И се счупи на две
gopata, Giwrgos © 11.04.2009