E' giunta l'ora (N. Gatsos)
Εσείς που βάλατε την έγνοια προσκεφάλι
κι είχατε στρώμα της ζωής την ερημιά
Εσείς που χρόνια δε σηκώσατε κεφάλι
και καλοσύνη δε σας άγγιξε καμιά
Ηρθε ο καιρός, ήρθε ο καιρός
πάνω στου κόσμου την πληγή
ήρθε ο καιρός, ήρθε ο καιρός
να ξαναχτίσετε την γη.
Εσείς αδέρφια που ποτέ δεν βγάλατε άχνα
κι ούτε ξημέρωσε στην πόρτα σας γιορτή
εσείς που η πίκρα σας πλημμύρισε τα σπλάχνα
κι όλοι σάς βλέπανε σαν άγραφο χαρτί.
Voi che metteste l'affanno per guanciale
e la solitudine avevate per letto della vita
Voi che per anni non sollevaste il capo
e nessuna bontà mai vi sfiorò.
E' giunta l'ora è giunta l'ora
sopra le piaghe del mondo
è giunta l'ora è giunta l'ora
che rifacciate la terra.
Sì voi, fratelli che mai tiraste il fiato
né mai giorno di festa toccò la vostra porta
voi cui tristezza le viscere ha inondato
e come carta muta tutti vi guardavano.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 15.04.2009