Just like the snow
Μίλησε μου για τα όνειρα
που ‘χουν μέσα χρώματα.
Καμμένα αστέρια πέφτουν από ψηλά
τρυπώνουν σ ‘άγια χώματα.
Τα ποτήρια μείναν άδεια
ένας φίλος που ‘φυγε νωρίς.
Το πρόσωπό του καθρεφτίζεται
στις γουλιές μας, στις ματιές μας
στις κραυγές μας, στις καρδιές μας.
Και δεν πιστεύεις πως οι άνθρωποι λιώνουν
όπως τα χιόνια.
Και δεν πιστεύεις πως οι καρδιές σαπίζουν
όπως τα σκιάχτρα στα παλιά αλώνια.
Μίλησε μου για τα όνειρα
που τα βλέπω ασπρόμαυρα.
Μιαν ανάσα από τον θάνατο
είναι αυτό το ξύπνημα.
Talk to me about dreams
which hide colors inside
burned stars fall from the sky
and they burrow in sacred lands.
The glasses remained empty
a friend who’s gone so soon
his face is reflected
in our sips, in our looks
in our screams, in our hearts.
And you don’t believe that people melt
like the snow
and you don’t believe that the hearts rot
like the scarecrows at the old threshing floors.
Talk to me about dreams
that I see them in black and white colors
just a breath before death
is this awakening.
maria_gr © 21.04.2009