Gira, pala del mulino ((N. Gatsos - Lorca)
Γύρνα φτερωτή του μύλου να περάσει το νερό,
μέριασε θολό ποτάμι να `ρθει το συμπεθεριό,
έβγα στ’ άσπρο σου μπαλκόνι φεγγαράκι μου χρυσό.
Τραγουδάνε τα νιογάμπρια και περνάν τον ποταμό,
λάμπει στο χορτάρι η πάχνη, φτάνει το συμπεθεριό.
Μέλι θα γιομίσει τώρα κάθε μύγδαλο πικρό.
Γύρνα φτερωτή του μύλου να περάσει το νερό
κι απ’ τον ποταμό που λάμπει να `ρθει το συμπεθεριό,
έβγα στ’ άσπρο σου μπαλκόνι φεγγαράκι μου χρυσό.
Gira pala del mulino, che l'acqua passi,
fatti più in là torbido fiume che arriva il consuocero,
affacciati al tuo bianco balcone mia piccola luna dorata.
Cantando i novelli sposi attraversano il fiume
luccica di brina il prato, il consuocero arriva.
Si riempirà di miele adesso ogni mandorla amara.
Gira pala del mulino, che passi l'acqua,
e dal lucente fiume arrivi il consuocero,
affacciati al tuo bianco balcone mia piccola luna dorata.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 11.05.2009