Iridanos
Αν ήταν να κυλήσει ο ουρανός
σαν ύπνος κι απαλός Ηριδανός,
με φως σβησμένο να `ρθει να καθίσει
σαν φίλος και τη νύχτα να κυλήσει
ως την αυγή, κρατώντας μου τα χέρια
στο σχήμα της γιορτής μου με τ’ αστέρια,
πάλι να `ρχόταν λίγο να καθήσει
και τους αιώνες πίσω του να κλείσει,
ως την αυγή ως την αυγή.
Jos olisi että virtaisi taivas
kuin uni ja herkkä Iridanos,
sammutetuin valoin tulee ja istuu
kuin ystävä ja laittaisi yön virtaamaan
aamuun asti pitäen käsiäni
ohjeella juhlistani tähtien kanssa,
taas tulisi istuakseen hetken
ja aikakaudet taakseen sulkeakseen,
aamuun asti, aamuun asti.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 16.05.2009