Sotto la pioggia (T. Livaditis)
Μες στη βροχή, τη νύχτα αργά, περπατούν
αυτοί που μουσική πουλούν,
φορούν φτωχά καπέλα σταχτιά,
στα χέρια τα βιολιά
σαν τα νεκρά παιδιά.
Μες στο σταθμό, καμιά φορά, σταματούν
μακριά στο πουθενά κοιτούν,
γι’ αυτούς τα τρένα δεν ξεκινούν
και πάνε κατά κει
που κλαίει η μουσική.
Sotto la pioggia a notte fonda vanno
i venditori di musica,
portano poveri cappelli cinerini
tra le braccia i violini
come morticini.
A volte si fermano nella stazione
guardano lontano nel nulla,
per loro non partono i treni
e poi vanno verso dove
la musica è pianto.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 19.05.2009