Onda
Όσο πάει και λιγότερο με νοιάζει πού να είσαι, τι να κάνεις, πώς περνάς. Το κατάλαβα και πια δε με πειράζει που με ξέχασες και δε με αγαπάς. Όμως μου περνάει απ’ το μυαλό μου πότε πότε: Αχ και να `σουνα εδώ όπως και τότε. Τότε που για μένα μόνο ζούσες τότε που τρελά με αγαπούσες τότε που με ξύπναγες τα βράδια και το σπίτι γέμιζε με χάδια. Όσο πάει και λιγότερο με νοιάζει που μονάχη μου ξανά θα κοιμηθώ. Δε σε σκέφτομαι την ώρα που βραδιάζει, δε μου λείπεις το πρωί, δε σε ζητώ. Όμως μου περνάει απ’ το μυαλό μου πότε πότε: Αχ και να `σουνα εδώ όπως και τότε. Τότε που για μένα μόνο ζούσες τότε που τρελά με αγαπούσες τότε που με ξύπναγες τα βράδια και το σπίτι γέμιζε με χάδια.		Kako vreme prolazi,sve manje me brine gde si,šta radiš,i kako se provodiš shvatila sam i više mi ne smeta što me zaboravljaš i ne voliš me. Međutim,ponekad mi prolazi kroz glavu Ah,kad bi bio ovde kao onda... Onda,kada si samo za mene živeo onda,kada si me ludo voleo onda,kad si me budio noćima i ispunjavao dom dodirima... Kako vreme prolazi,sve manje me brine što ću ponovo sama zaspati ne mislim na tebe kad se smrkava ne nedostaješ mi jutrom,ne tražim te... Međutim,ponekad mi prolazi kroz glavu ah,kad bi bio ovde kao onda... Onda,kada si samo za mene živeo onda,kada si me ludo voleo onda,kad si me budio noćima i ispunjavao dom dodirima...
Lažipara © 18.07.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info