This night has remained
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη πέφταν τ’ άστρα μες στη λασπουργιά μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι μου `γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο		An ocean to live in I won't find with a fish's soul in feline body every night I come out to drown myself sometimes it's the stars sometimes it's the brink of the abyss there's something I am after, like a castaway my years, like my sheets, cigarettes to stamp out This night has remained frozen for centuries as two souls found no refuge and came to the world strangers and condemned to live an earthly love So I slipped away some night an ocean was the voice of Kazantzidis' stars kept falling in the sludge time's both a black buck and a black serpent my heart gave me signs, wise up the oil here burns up, so live the journey This night has remained frozen for centuries as two souls found no refuge and came to the world strangers and condemned to live an earthly love
manosaris, manos aris © 11.08.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info