Les applaudissements
Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα. Με κοιτάς σε κοιτώ και μετά σιωπή κάτι θα κοπεί στην καρδιά στο μυαλό. Με κοιτάς σε κοιτώ και μελαγχολείς ο καιρός πολύς μ’ αγαπάς σ’ αγαπώ. Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα κι αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα. Με κρατάς σε κρατώ και μετά γκρεμός και μετά το τέρμα και κανείς κανενός. Με κρατάς σε κρατώ και παντού σκιές και παντού καθρέφτες για θεούς κι εραστές.		Et nous sommes encore vivants sur la scene comme un groupe de rock. Tu me regardes, je te regarde et apres silence quelque chose se brisera dans le coeur, dans la tete. Tu me regardes, je te regarde et tu sombres dans la melancolie. Le temps est long, tu m' aimes, je t' aime. Et nous sommes encore vivants sur la scene, comme groupe de rock et si la corde nous supporte cela paraitra aux applaudissements. Tu me tiens, je te tiens et apres,le precipice et apres la fin et personne a personne. Tu me tiens, je te tiens et partout des ombres et partout des glaces pour des Dieux, pour des amants.
sofiagera © 29.08.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info