Kwiat zimowy
Φθινόπωρο στον έρωτα απόψε ανατέλλει αρισμαρί και μέλι μύρισαν τα βουνά κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός το χώμα το βρεγμένο σαν κάρβουνο αναμμένο η ομορφιά πονά. Φιλί γυρεύω του ουρανού κι αυτός μου δίνει στάχτη μα απ’ της καρδιάς τ’ αδράχτι σαν θέλω να κοπείς σαλεύουν τα πορτόφυλλα κι η κλειδωνιά γυρίζει αέρας μου σφυρίζει αν έρθεις, μην αργείς. Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός τη λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε μέρα σ’ αφήνω στον αέρα για να σε βρω στο φως. Η αγάπη φόβους και όνειρα δειπνά προτού ραγίσει στου πόνου το ξωκλήσι αγιάζει η ερημιά κι εγώ μια θλίψη που ζητώ για να με σημαδέψει το φως πριν βασιλέψει θα σ’ αρνηθώ ξανά.		Namiętność dziś ogarnie czas Jesieni oraz chłodu A góry natchnie miodu I rozmarynu woń Ja będę patrzeć milcząc wciąż Νa ziemię przemoczoną Jak węglem rozżarzonym Dotknięty pięknem w krąg Dotyku pragnę nieba ust Lecz popiół zsyła ono Chcę serca by wrzeciono Zadało ranę ci Trzepoczą z wolna skrzydła drzwi I klucz w nich się obrócił Wiatr gwiżdżąc cicho nuci Nie zwlekaj otwórz drzwi Wodą z mych oczu obmyj się Gdy przy nich naga staniesz Pamiętaj że rozstanie To kwiat zimowy jest Znalazłem dom w rozpaczy swej Na dnie i noce długie Teraz cię w wietrze zgubię By w świetle znaleźć cię Snów oraz obaw miłość wpierw Skosztuje zanim pęknie Kapliczka bólu święceń Da samotności mej Ja który chcę by smutek też Do ciebie wycelował Znów nim się słońce schowa Ciebie wyrzeknę się
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 02.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info