Twee leugens
Αν καμιά φορά βρεθούμε δε θα πούμε ούτε γεια μες στο πλήθος θα χαθούμε μ’ ένα δάκρυ στην ματιά Κι αν φωνάξω τ’ όνομά σου θα κοιτάξεις στα κλεφτά και θα κάνεις για φαντάσου πως δε με θυμάσαι πια Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω θα σου πω δυο ψέματα ένα πως δε σ’ αγαπάω κι ένα πως σε ξέχασα Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω θα σου πω δυο ψέματα ένα πως δε σ’ αγαπάω κι ένα πως σε ξέχασα Αν καμιά φορά βρεθούμε η ανάσα θα κοπεί ούτε λέξη δε θα πούμε μα, θα τα `χουμ’ όλα πει Κι αν φωνάξω τ’ όνομά σου θα κοιτάξεις στα κλεφτά και θα κάνεις, για φαντάσου πως δε με θυμάσαι πια Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω θα σου πω δυο ψέματα ένα πως δε σ’ αγαπάω κι ένα πως σε ξέχασα Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω θα σου πω δυο ψέματα ένα πως δε σ’ αγαπάω κι ένα πως σε ξέχασα		Als we elkaar nog eens ontmoeten, zullen we niet eens hallo zeggen. In de menigte zullen we verdwijnen met een vochtige blik. En als ik je naam roep, zal je me scheef aankijken en je zal doen - stel je voor - alsof je me niet meer kent. En als je me vraagt hoe het met me gaat zal ik je twee leugens vertellen: aan de ene kant dat ik niet van je hou, aan de andere kant dat ik je vergeten ben. En als je me vraagt hoe het met me gaat zal ik je twee leugens vertellen: aan de ene kant dat ik niet van je hou, aan de andere kant dat ik je vergeten ben. Als we elkaar nog eens ontmoeten, zal onze adem stokken. Geen woord zullen we zeggen en toch zullen we alles gezegd hebben. En als ik je naam roep, zal je me scheef aankijken en je zal doen - stel je voor - alsof je me niet meer kent. En als je me vraagt hoe het met me gaat zal ik je twee leugens vertellen: aan de ene kant dat ik niet van je hou, aan de andere kant dat ik je vergeten ben. En als je me vraagt hoe het met me gaat zal ik je twee leugens vertellen: aan de ene kant dat ik niet van je hou, aan de andere kant dat ik je vergeten ben.
Knokke/Blankenberge © 02.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info