Kastelloriso
Αν αρχινίσω και τα πω τα πάθη μου τραγούδι
η μαύρη γης μαραίνεται, δε βγάζει πια λουλούδι.
Και τα τραγούδια λόγια είναι, τα λένε οι πικραμένοι
παλεύουν να βγει το κακό, και το κακό δε βγαίνει.
Αντίκρυ μου ήρθες κι έκατσες σαν ήλιο, σαν φεγγάρι
και ρούφηξες το αίμα μου, σαν το ξερό σφουγγάρι.
Να τον εκεί που πρόβαλε και κάντε του και τόπο
να λάμψει σαν Αυγερινός στη μέση των ανθρώπων.
Jospa alan laulaa kärsimyksistä lauluni
musta maa lahoaa, ei kasva enää kukkaa.
Ja laulun sanat menevät näin, niitä laulavat kärsivät
taistelevat ajaakseen pahan, mutta paha ei kaikkoa.
Vastapäätäni tulit ja istuit kuin aurinko, kuin kuu
ja imaisit vereni kuin kuiva sieni.
Tuossa hän joka onnistui ja tehkää hälle tilaa
valaistakseen kuin aamuhämy ihmisten keskellä.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 12.10.2009