I sad nas dvoje
Τη νύχτα έσβησε το φως κι ένιωσα δάκρυα στο φιλί σου μη με ρωτήσεις τι και πώς μα πες μου εσύ για την ψυχή σου πες μου πώς μπορείς και περπατάς στ’ αγκάθια δίχως να πονέσεις άγνωστη δίπλα μου θα ζεις κι έτσι άγνωστη μ’ αρέσεις Και τώρα οι δυο μας και τώρα οι δυο μας εσύ γυναίκα που ποτέ δε θα σε μάθω Και τώρα οι δυο μας και τώρα οι δυο μας όσο κι αν κλάψω κι από σένα τι θα πάθω Και τώρα οι δυο μας και τώρα οι δυο μας εσλυ κι εγώ σε έναν άνισο αγώνα Και τώρα οι δυο μας και τώρα οι δυο μας γιατί είσαι εσύ το καλοκαίρι στο χειμώνα Πες μου ποιον έρωτα πουλάς και ποιαν αγάπη αγοράζεις μη με ρωτήσεις τι και πώς με την καρδιά μου μην τα βάζεις πάντα τη στάχτη σου σκορπάς κι από τη στάχτη σου γεννιέσαι άγνωστη δίπλα μου θα ζεις ποια είσαι εσύ που δεν ξεχνιέσαι		U noći, ugašeno svetlo osetio sam suzu u tvom poljupcu ne pitaj me šta i kako nego mi pričaj o svojoj duši reci mi kako možeš da gaziš po trnju, a da te ne zaboli kao neznanka kraj mene ćeš da živiš i takva mi se sviđaš I sad nas dvoje sad nas dvoje ti, žena koju nikad neću dobro upoznati I sad nas dvoje sad nas dvoje koliko god plakao, šta će me od tebe snaći I sad nas dvoje sad nas dvoje ti i ja u neravnopravnoj borbi I sad nas dvoje sad nas dvoje jer ti si leto zimi Reci mi, koju ljubav prodaješ i koju ljubav kupuješ ne pitaj me šta i kako ne ljuti se na moje srce uvek svoj pepeo rasipaš i iz pepela se rađaš kao neznanka, kraj mene ćeš da živiš koja si ti, pa te je tako teško zaboraviti
neraidaBGD, Ivana © 16.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info