Brinem
Ανησυχώ που δε μιλώ και δε ζητώ κανένα και απορώ που δεν μπορώ να βρω στοργή για μένα Δεν έχω φίλους για να πω τι ψάχνω, τι γυρεύω Κι αν τραγουδώ είναι γιατί να κρατηθώ παλεύω Όσα κι αν πω, δε φτάνουν πια έμειναν τα όνειρα γιαπιά να λυπηθώ, πες μου, για ποια γι’ αυτή που δε μου είπε γεια Ανησυχώ που περπατώ και είμαι δυο κομμάτια το ένα λέει "σ’ αγαπώ" και με κοιτά στα μάτια Το άλλο φεύγει και γυρνά τα πίνει κι επιστρέφει κι ό,τι γουστάρω το πατά σχεδόν το καταστρέφει Όσα κι αν πω, δε φτάνουν πια έμειναν τα όνειρα γιαπιά να λυπηθώ, πες μου, για ποια γι’ αυτή που δε μου είπε γεια		Brinem, što ne govorim i nikoga ne tražim i pitam se kako ne mogu da nađem za sebe malo nežnosti Nemam više prijatelje da im kažem za čim tragam, šta tražim i ako pevam, to je zato što pokušavam da se suzdržim Šta god rekao, više nije dovoljno snovi su ostali neostvareni da zažalim, kaži mi za kojom za onom što mi nije rekla ni "zbogom" Brinem, što idem na komade slomljen jedan kaže "volim te" i gleda me u oči Drugi odlazi i luta pije i vraća se i sve što volim to pogazi skoro pa ga uništi Šta god rekao, više nije dovoljno snovi su ostali neostvareni da zažalim, kaži mi za kojom za onom što mi nije rekla ni "zbogom"
neraidaBGD, Ivana © 16.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info