Aman
Αμάν,
σαν τα παλιά τα παραμύθια του Ιράν
που για καημούς και μαγικά χαλιά μιλάν.
Για όσα όμορφα χαθήκανε και παν
θέλω να βγάλω ένα βαθύ "αμάν, αμάν".
Αμάν, αμάν, αμάν.
Και τίποτ’ άλλο να μην πω,
μονάχα ένα δισύλλαβο καημό
για τις αγάπες που χαθήκανε και παν,
αμάν, αμάν, αμάν.
Αμάν,
σαν τ’ αηδονάκια το πρωί που κελαηδάν,
σαν καμηλιέρηδες στην έρημο του Αμμάν.
Για τις χαμένες τις πατρίδες μας που παν
θέλω να βγάλω ένα βαθύ "αμάν, αμάν".
Αμάν, αμάν, αμάν.
Και τίποτ’ άλλο να μην πω,
μονάχα ένα δισύλλαβο καημό
για τις αγάπες που χαθήκανε και παν,
αμάν, αμάν, αμάν.
Aman,
som de gamla sagor av Iran
som om längtan och magiska mattor berättar.
För de vackra som försvann och gick
vill jag sjunga starkt "aman, aman".
Aman, aman, aman.
och inget annat ska jag säga,
bara en tvåstavelse längtan
för de kärlekar som försvann och gick,
aman, aman, aman.
Aman,
som svalor på morgån kvittrar,
som kamelchaufför i ödemark av Amman.
För de förlorade fosterlander oss såm gått
vill jag sjunga starkt "aman, aman".
Aman, aman, aman.
och inget annat ska jag säga,
bara en tvåstavelse längtan
för de kärlekar som försvann och gick,
aman, aman, aman.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 16.10.2009