Очи моје лепе (Stavento)
Μάτια μου όμορφα μη ρίχνετε ψιχάλες είναι μικρή η ζωή και οι χαρές δεν είναι πολλές πήρε ο χρόνος μαύρη κλωστή κεντάει αυτόν τον δύσκολο τον κόσμο με μαύρες στιγμές Λίγα τα όμορφα λίγα τα μαγεμένα τις πίκρες ξέχασε ψάξε βρες τα και δες πως πάνω απ’ όλα μονάχα μετράει να μου χαμογελάς καθώς περνάει το χθες Στα όμορφα μάτια σου το γκρίζο μην το βάζεις δεν σου ταιριάζει σου λέω δεν είναι καλό το φως σου αγάπη μου μην θες να το σκιάζεις με παραμύθια που `χουν τέλος κακό Κοίτα ματάκια μου τον ήλιο που ξυπνάει κι ανάσα δίνει στου κόσμου αυτού τα νεκρά σε τούτη την ζωή που μας κακογερνάει σκούπισε τα μάτια σου και κοίτα ψηλά Μάτια λουσμένα με του ουρανού το χρώμα τα γκρίζα σύννεφα διώξτα μακριά διώξε μαζί κι όλα τα πικραμένα που σου ματώνουν τόσο καιρό την καρδιά Μάτια μου όμορφα μάτια μου μαγεμένα που από τα βλέφαρα σου κρέμομαι σαν φύλλο ξερό μην μου δακρύζεις γιατί μπορεί να πέσω και να με σύρει ο άνεμος στης μοναξιάς το κενό		Очи моје лепе, не проливајте сузе живот је кратак и радости је мало време је узело црни конац и плете у овом тешком свету, црне тренутке Мало је лепих ствари, мало чаробних тугу заборави, тражи, нађи их и видећеш да је изнад свега најбитније да ми се смешиш док дан пролази.. У своје лепе очи не уноси сивило не стоји ти, кажем ти, није добро светлост своју, љубави, не труди се да заклониш бајкама што немају срећан крај Гледај, око моје, сунце што буди и оживљава мртвило овог света у овом животу у коме мучно старимо обриши сузе и главу горе! Очима окупаним бојама неба сиве облаке отерај далеко и са њима сву тугу што ти срце слама тако дуго Очи моје лепе, очи чаробне на капцима твојим висим као осушен лист не плачи, јер могу да паднем и ветар да ме однесе у празнину самоће
neraidaBGD, Ivana © 18.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info