Tahtoisin
Ήθελα όλη μου η ζωή,
ήθελα να ’σουνα εσύ.
Μάτια μου, να μπορώ να πω
μάτια μου, πόσο σ’ αγαπώ.
Μα χάθηκες
σαν ήλιος που βασίλεψε στη σκέψη μου,
αγάπη,
και άδειασε από φως όλη η ζωή μου.
Μα χάθηκες,
φεγγάρι μες στη νύχτα που συννέφιασε,
αγάπη,
και μου ’γινες καημός στη θύμησή μου.
Ήθελα τόσα να σου πω,
ήθελα να ’σουνα εδώ.
Να ’χαμε τη ζωή μαζί,
να ’μαστε πάντα εγώ κι εσύ.
Μα χάθηκες
σαν ήλιος που βασίλεψε στη σκέψη μου,
αγάπη,
και άδειασε από φως όλη η ζωή μου.
Μα χάθηκες,
φεγγάρι μες στη νύχτα που συννέφιασε,
αγάπη,
και μου ’γινες καημός στη θύμησή μου.
Ήθελα όλη μου η ζωή,
ήθελα να ’σουνα εσύ.
Tahtoisin koko elämäni,
tahtoisin sen olevan sinä.
Rakkaani, voisinpa kertoa
rakkaani, paljonko sinua rakastan.
Mutta katosit
kuin aurinko joka laski mielessäni,
rakas,
ja tyhjeni valosta koko elämäni.
Mutta katosit,
kuu yössä joka pilvistyi,
rakas,
ja muutuit mulle kaipuuksi muistooni.
Tahtoisin niin paljon sulle sanoa,
tahtoisin sun olevan täällä.
Viettääksemme elon yhdessä,
ollaksemme aina minä ja sinä.
Mutta katosit
kuin aurinko joka laski mielessäni,
rakas,
ja tyhjeni valosta koko elämäni.
Mutta katosit,
kuu yössä joka pilvistyi,
rakas,
ja muutuit mulle kaipuuksi muistooni.
Tahtoisin koko elämäni,
tahtoisin sen olevan sinä.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 24.10.2009