Svetlosne godine
Εγώ να σου λέω τούτη ζάλη σκοτώνει και εσύ να μου λές πως δε βλέπεις νεκρούς Η πόλη τρελή βυθισμένη στη σκόνη φωνάζει, σπαράζει μα εσύ δεν ακούς Βάλε κρασί στο ποτήρι και σείσε έλα και πες μου ξανά πως μεθάς τα μάγια που σε πνιξαν μόνη σου λύσε και έρωτας γίνε να μ’ αγαπάς Εγώ να μιλώ για τις μέρες που φύγαν και εσύ να ρωτάς ποιος τις πήρε και πως Τόσες αγάπες ρωτάω που πήγαν απέχουμε ξέρεις χίλια έτη φωτός Βάλε κρασί στο ποτήρι και σείσε έλα και πες μου ξανά πως μεθάς τα μάγια που σε πνιξαν μόνη σου λύσε και έρωτας γίνε να μ’ αγαπάς		Ja da ti govorim ova vrtoglavica ubija a ti da mi kažeš kako ne vidiš mrtve Grad lud utonuo u prašinu viče, razdire se ali ti ne čuješ Sipaj vino u čašu i promućkaj dođi i reci mi opet da si pijana magiju koja te guši sama skini i ljubav postani da me voliš Ja da govorim o danima što su prošli a ti da pitaš ko ih je uzeo i zašto Tolike ljubavi pitam gde su otišle udaljene su, znaš hiljadu svetlosnih godina Sipaj vino u čašu i promućkaj dođi i reci mi opet da si pijana magiju koja te guši sama skini i ljubav postani da me voliš
neraidaBGD, Ivana © 24.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info