Ma il sole, ma l'invisibile (D. Solomòs)
Αλλ’ ήλιος, αλλ’ αόρατος αιθέρας κοσμοφόρος
παντόγυρα στον όμορφον αέρα της αντρείας,
δεν τους βαραίν’ ο πόλεμος, αλλ’ έγινε πνοή τους
δεν τους βαραίν’ ο πόλεμος κι εμπόδισμα δεν είναι
στις κορασιές να τραγουδούν και στα παιδιά να παίζουν.
Αλλ’ ήλιος, αλλ’ αόρατος αιθέρας κοσμοφόρος
κάθε φωνή κινούμενη κατά το φως μιλούσε
κι εσκόρπα τα τρισεύγενα λουλούδια της αγάπης
κι ο ουρανός καμάρωνε κι η γη χειροκροτούσε.
Ma il sole ma l’invisibile etra che regge il cosmo,
tutto avvolgendo nel vento bello del valore,
la guerra non li faceva gravi, ma diveniva il respiro loro,
la guerra non li faceva gravi, non faceva impedimento
alle ragazze di cantare, ai bimbi di giocare.
Ma il sole ma l’invisibile etra che regge il cosmo,
ogni voce parlava marciando verso la luce
e i fiori gentilissimi erano sparsi dell’amore
e il cielo ne aveva il vanto e il plauso della terra.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.02.2010