Le filles qui vont par deux
Δυο, δυο, πέρασαν να‘τα τα κορίτσια Όλο ντρέπονται, ντρέπονται τα κορίτσια Τα κορίτσια, τα κορίτσια, δύο δύο βιαστικά στρίβουν από τη γωνία για να μπουν στο σινεμά Στέκουν πίσω από το τζάμι και ζητάνε παγωτό τα κορίτσια που `χουν γίνει δεκατέσσερα χρονώ Σε λευκώματα όμορφα γράφουν τα κορίτσια Πριν πλαγιάσουν κλείνουν, κλειδώνουν τα κορίτσια Στον καθρέπτη κάθε βράδυ στα κρυφά βλέπουνε να μεγαλώνουν μ’ ένα φόβο στη καρδιά Τη μαμά τους τη ρωτάνε κάθε μήνα μια φορά τα κορίτσια που περνάνε δύο δύο βιαστικά Πόσα όμορφα βλέπεις τα κορίτσια Πόσο άτυχα βλέπεις τα κορίτσια Την ασχήμια των γονιών τους θα πληρώσουνε ακριβά Κάποια μέρα σαν χαμένα θα σταθούν στην εκκλησιά Η μαμά τους θα δακρύζει συγγενείς, πεθερικά Τα κορίτσια τα καημένα κι ούτε λέξη πια γι’ αυτά		Deux par deux, les filles sont passées Elles sont toutes timides timides, les filles Les filles, les filles, deux par deux, pressées Elles tournent au coin pour entrer dans le cinéma Elles se tiennent derrière la vitre et réclament des crèmes glacées Les filles qui viennent d'avoir quatorze ans Dans des albums, elles écrivent en s'appliquant Avant de se coucher, elles ferment la porte à clef, les filles En secret dans le miroir, chaque soir Elles se regardent grandir avec angoisse Elles réclament encore leur mère, de temps en temps Les filles qui passent, pressées, deux par deux Regarde comme elles sont jolies, les filles Regarde comme elles sont malheureuses, les filles Elles paieront cher la laideur de leurs parents Un de ses jours, elles se retrouveront, perdues, à l'église Leur mère pleurera, les parents, les beaux-parents Et alors, les pauvres filles, on n'entendra plus parler d'elles !
Ηλιασ ο Γαλλος, Olivier Goetz © 06.02.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info