Olipa kerran
Μία φορά κι εναν καιρό ήταν μια πολιτεία
που απ’ όλες εξεχώριζε σ’ ολόκληρη τη χώρα,
μια πολιτεία όμορφη μα πάντα λυπημένη,
οι άνθρωποι αγέλαστοι, χαζοί και μουτρωμένοι,
δεν ξέρανε χαμόγελο κι αγάπη τι σημαίνει.
Καθένας τους εκοίταζε μονάχα τη δουλίτσα του,
η καλημέρα ακριβή σαν να `τανε χρυσάφι,
ποτέ δεν παίζαν τα παιδιά στους δρόμους, στην πλατεία,
ποτέ δεν έγινε γιορτή, χορός και φασαρία,
της βγήκε και το όνομα: Αγέλαστη Πολιτεία.
Olipa kerran yhteiskunta
joka kaikista erottui omaksi maakseen,
yhteiskunta kaunis mutta aina surullinen,
ihmiset vakavia, sekavia ja ryppyotsaisia,
eivät tienneet hymy ja rakkaus mitä tarkoittavat.
Jokainen katsoi vain omat hommansa,
hyvää päivää kallis kuin kulta,
koskaan eivät leikkineet lapset kaduilla, aukiolla,
koskaan ei ollut juhlia, tanssia ja hulinaa,
sille sopi hyvin nimi: Nauruton Yhteiskunta.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 08.02.2010