Suelo
Κοντά στα κύματα
θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες
μ’ αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες
μου φάγανε τα χρόνια
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια
Ξυπνώ μεσάνυχτα
κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω
ποιος σου το’ πε αδυναμία
Που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια...
Construiré mi palacio
cerca de las olas
Pondré puertas
con cadenas y pavos reales
Y deje caer mi cama
en el mar,
porque los amores
han comido mis años también
Para dormir en el suelo,
para cerrar mis ojos,
porque hay también personas
que estallan en pedazos
Me despierto a medianoche
y abro la venta,
¿y quién te dijo que es una debilidad
lo que yo hago?
¿Para calcular mi cero con la infinidad
y para considerar el mundo inválido en las puntas?
Para dormir en el suelo,
para cerrar mis ojos,
porque hay también personas
que estallan en pedazos
curros_mujer © 26.05.2010