Le chagrin de l'émigré
Σαν απόκληρος γυρίζω
στην κακούργα ξενιτιά
Περιπλανώμενος δυστυχισμένος
Μακριά απ’ της μάνας μου την αγκαλιά
Κλαίνε τα πουλιά για αέρα
Και τα δέντρα για νερό
Κλαίω μανούλα μου κι εγώ για σένα
Που έχω χρόνια για να σε ειδώ
Πάρε χάρε την ψυχή μου
Ησυχία για να βρω
Αφού το θέλησε η μαύρη μοίρα
Μες τη ζωή μου να μη χαρώ
Ophelin loin de sa mère
et enfant déshérité,
un pauvre malheureux, une âme en peine,
moi, je me sens à l’étranger.
Sans air les oiseaux se meurent
et sans eau périt la fleur
et moi si loin de toi, ma douce mère,
des nuits et jours entiers je suis en pleurs.
Viens, Mort, viens et prends mon âme,
serre-moi fort dans tes bras,
puisque mon triste sort en ce bas monde
ne daigne m’accorder la moindre joie.
DETOBON © 26.05.2010