Cântecul înstrăinatului
Σαν απόκληρος γυρίζω
στην κακούργα ξενιτιά
Περιπλανώμενος δυστυχισμένος
Μακριά απ’ της μάνας μου την αγκαλιά
Κλαίνε τα πουλιά για αέρα
Και τα δέντρα για νερό
Κλαίω μανούλα μου κι εγώ για σένα
Που έχω χρόνια για να σε ειδώ
Πάρε χάρε την ψυχή μου
Ησυχία για να βρω
Αφού το θέλησε η μαύρη μοίρα
Μες τη ζωή μου να μη χαρώ
Ca un copil fara mamă,
ca o floare intre spini,
nefericit mereu şi singuratic
eu rătacesc aici printre străini.
Fără aer mierla moare,
fără apă crinii mor,
şi eu, măicuţă dragă, fără tine,
mă prăpădesc aici, mă sting de dor.
Vino, Moarte nemiloasă
vino Moarte şi mă ia,
că dacă unii stiu ce-i fericirea,
eu unul n-am avut parte de ea.
DETOBON © 26.05.2010