Ystäväni aamuhämärissää
Ακούω γέλια να ανεβαίνουν τα σκαλιά πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά έξω απ’ την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε Κι εγώ το γέλιο το δικό σου περιμένω μ’ ένα ποτήρι απ’ την ανάσα μου θαμπό ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω γιατί απ’ όλους θέλω απόψε να κρυφτώ. Γιατί δεν τους αντέχω, ζευγαρωμένους κι εγώ να μην έχω τα χέρια σου να γείρω Τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω Γιατί θα τους ζηλεύω και το δικό σου χάδι θα γυρεύω Κορμί στους πέντε ανέμους τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους Δεν έχω άλλα παραμύθια να σκεφτώ τους είπα τάχα πως ταξίδι έχεις πάει κι ενώ στη ζάλη τους ποθώ να τυλιχτώ αφήνω τον εγωισμό να με μεθάει Γιατί το βήμα το δικό σου περιμένω μ’ ένα ποτήρι απ’ την ανάσα μου θαμπό ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω γιατί απ’ όλους θέλω απόψε να κρυφτώ.		Kuulen naurua kun nousevat portaita taas ystäväni jotka aamulla kiertelevät heillä on kaljansa vielä kainalossa oveni ohi kulkevat ja laulavat Ja minä sinun nauruasi odotan kera lasin hengityksestäni sumean kuulen oven kolahtavan ja vaikenen koska kaikilta tahdon tänä iltana piiloutua. Koska en heitä kärsi, pareittain kun ei mulla käsiäsi ympärilläni Mitä haluan ympärilläni niin paljon rakkautta Koska heitä kadehdin ja sinun hyväilyäsi kaipaan Ruumis viidessä ilmansuunnassa mitä välitän minä rakastuneista. Ei ole mulla muita tarinoita mietittävänä heille sanoin sun muka matkalle menneen ja kun juopumukseensa haluaisin kietoutua annan itsekkyyden mut juovuttaa Koska askeliasi odotan kera lasin hengityksestäni sumean kuulen oven kolahtavan ja vaikenen koska kaikilta tahdon tänä iltana piiloutua.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 28.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info