De nachtmerrie van Persefone
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Daar waar eens polei en wilde munt groeiden
en uit de aarde de eerste cyclamen ontlook
marchanderen nu dorpelingen over cement
en vallen vogels dood in een hoogoven
Slaap verder, Persefone
in de schoot van de aarde
Naar ’t balkon van de wereld
moet je nooit meer terug
Daar waar eens wijzen de handen bij mekaar brachten,
vroom, vooraleer de offerzaal binnen te gaan
gooien nu toeristen hun peuken weg
en gaan ze naar de nieuwe raffinaderij kijken
Slaap verder, Persefone
in de schoot van de aarde
Naar ’t balkon van de wereld
moet je nooit meer terug
Daar waar eens de zee een zegening werd
en het geblaat een gelukwens voor het veld
zijn nu kamions op weg naar de scheepswerven,
met lege rompen, ijzerwaren, kinderen, metalen platen.
Slaap verder, Persefone
in de schoot van de aarde
Naar ’t balkon van de wereld
moet je nooit meer terug
renehaentjens © 28.05.2010