Pesadilla de Perséfone
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο. Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς. Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο. Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς. Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα. Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς.		En el lugar donde salvia y menta salvaje crecieron y la tierra dio a luz a su primer ciclamen, ahora, los catetos negocian el precio de cemento y los pájaros caen muertos en el alto horno Duerme Perséfone en el abrazo de la tierra y no sal jamás en el balcón del mundo En el lugar donde los sacerdotes piadosamente unían los manos, antes de entrar en el altar, ahora, los turistas dejan caer de colillas y van visitar la refinería nueva Duerme Perséfone en el abrazo de la tierra y no sal jamás en el balcón del mundo En el lugar donde el mar se convertía en bendicíon y los balidos de los campos eran un anhelo ahora, los camiones están llevando a los astilleros cuerpos vacíos, las barras, los niños y las chapas Duerme Perséfone en el abrazo de la tierra y no sal jamás en el balcón del mundo
curros_mujer © 28.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info