Cinq Caravanes
Φύγαν πέντε καραβάνια στο νοτιά κι έγινες εσύ για μένα ξενιτιά. Κράτησα τα ίχνη κάτι να μου δείχνει τα σημάδια που αφήνει μια φωτιά. Κράτησα τη σκόνη και το φως που λιώνει απ’ το δάκρυ που θολώνει τη ματιά. Πέντε καραβάνια φύγαν στα ουράνια, πήρανε και σένα π’ αγαπώ πολύ πέντε άδειοι δρόμοι κι ένα σταυροδρόμι, πριν προλάβω να χορτάσω το φιλί. Φύγαν πέντε καραβάνια μιαν αυγή κι έγινες εσύ για μένα ξένη γη. Φύτεψα τον πόνο και μετρώ τον χρόνο, μέχρι βάλσαμο ν’ ανθίσει στην πληγή. Τώρα για πατρίδα έχω την ελπίδα ότι κάτι θα σε φέρει, κι ας αργεί.		Cinq caravanes sont parties vers le sud et tu es devenue pour moi l'exil Je me suis raccroché à des traces à quelque chose qui me montre les traces que laisse un incendie Il ne me reste que la poussière et la lumière rendue floue par les larmes qui embuent le regard Cinq caravanes sont parties vers le sud elles t'ont emmenée mon amour cinq routes vides et un croisement avant d'avoir eu le temps de faire le plein de baisers Cinq caravanes sont parties tôt un matin et ta vie m'est devenue étrangère j'ai planté le chagrin et je compte les jours jusqu'à ce que le baume fleurisse dans la plaie maintenant pour la patrie j'ai l'espoir que quelque chose te ramènera même si tu tardes.
amphitrite © 28.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info